پراکنش میکروبیوتا در دستگاه گوارش طیور
دستگاه گوارش یک میکروبیوتای بسیار پیچیده را با بیش از 600 گونه مختلف باکتریایی با بیش از 1000 نوع جنس باکتریایی در خود جای داده است. به طور کلی فراوان ترین گونه موجود در میکروبیوتای روده: پروتئوباکتری ها و باکتریوئید ها می شود. علاوه بر این، اعضای فیلای اکتینوباکتریوم، تنریکوت سیانوباکتریوم و فوزو باکتریا به وفور کم یافت می شود. جوامع باکتریایی به طور قابل توجهی در قسمت های مختلف دستگاه گوارش مرغ پراکنده اند. چینه دان، سنگدان و دوازدهه تحت سیطره جنس لاکتوباسیلوس در بعضی از پرندگان تا 99 درصد می رسد. بالاترین تنوع لاکتوباسیلوس ها در چینه دان مشاهده می شود. در ژزنوم گونه های لاکتوباسیلوس L.SALIVARIUS و L.aviarius در ایلئوم تنوع میکروبی بیشتر است نسبت به دوازدهه و ژژنوم. ایلئوم تحت سلطه لاکتوباسیلوس گونه کاندیدا،آرزمینوس، آنتروکوکوس، اشرشیاکلی شیگلا و کلستریدیوم می باشد.
سکوم: بیشترین میزان زیستگاه متراکم میکروبی در مرغ ها و باکتری های آن تنوع بسیار بالاتر از قسمت های فوقانی دستگاه گوارش را دارد. دقیق ترین اطلاعات در مورد میکروبیوتای روده مرغ برای سکوم است. سکوم یک منطقه کلیدی برای برای تخمیر کربوهیدرات های غیر قابل هضم برای باکتری هاست و سایت عمده برای کلونی سازی پاتوژن ها. هر سکوم ( هر دو روده کور، شرایط مشابهی دارند)
در مطالعه دیگری توسط کونگ و همکاران، 2007، سکوم به طور عمده توسط جنس کلستریدیا، لاکتوباسیلوس ها و رومینو کوکوس ها اشغال شده است. در مطالعه دیگری در سال 2010 آنتروکوکوس ها، انتروباکتری های سکوم، باکتریوداسکا در خانواده میکروبیوتا گزارش شده است. همچنین استنلی ، 2013، یک سری باکتری های ناشناخته و طبقه بندی نشده هم وجود دارند. در سطح گونه های موجود در سکوم: باکتریوئیدهای فراگیلس، ال. کریپاتوس، ال. جانسونی، ال سالیواریوس و ال روتروس بیش از 40 درصد میکروبیوتای سکال را تشکیل می دهد.
برای مطالعه میکروبیوتای دستگاه گوارش بیشتر از مدفوع بدلیل نمونه گیری آسان استفاده می شود. ترکیب میکروبیوتای مدفوع بسته به نوع بسیار نوسان دارد و سهم قسمت های مختلف دستگاه گوارش موثر است. خانواده های مشترک شناسایی شده از مدفوع لاکتوباسیلاسه، پیتوستر پتوکوکوس، استرپتوکوکوس، کلستریدیاسکوم، انتروباکتریایی می باشد.
میکروبیوبیوتای مدفوع مرغ های تخمگذار به طور کلی پیچیده تر از میکروبیوتا مدفوع جوجه های گوشتی است. به تازگی استنلی و همکاران، 2015 نشان داد که حدود از کل واحدهای طبقه بندی شده عملیاتی شامل 99.25 درصد از توالی های بین نمونه های سکال و مدفوع جوجه های گوشتی مشترک بود. میکروبیوتای مرغ را به 4 شاخه می توان تقسیم کرد.
خوشه های محکم بالقوه که به عنوان انتروتیپ شناخته می شوند شبیه به وجود سه آنتروتیپ در میکروبیوم روده انسان انتروتیپ ها در واقع متمایز و هر کدام تحت سلطه جنس باکتری می باشد. انتروتیپ ها در انسان با هم ارتباط دارند. با الگوی غذایی طولانی مدت حدت اما مستقل از فنوتیپ میزبان مانند جنس، سن یا شاخص توده بدن.
با این حال، آیا چنین ارتباطی در مرغ وجود دارد یا خیر یا مورد مطالعه قرار گرفته است. علیرغم وجود چنین انتروتیپ هایی ، تنوع شدید فردی در بین جوجه های یک نژاد، در یک جیره غذایی مشابه و حتی در شرایط آزمایش کاملا کنترل شده وجود دارد. این تنوع می تواند به دلیل این واقعیت باشد که در تولید صنعتی مرغ، جوجه ها در حال جوجه ریزی در دستگاه جوجه کشی بسیار بهداشتی و استریل هستند( بدون استرس در معرض باکتری های بالغ)، کلونی سازی تصادفی فرض می شود دلیل اصلی تنوع زیاد میکروبیوتای روده یا کشت مشخص شده است که میکروبیوتای روده مرغ تحت تاثیر جیره غذایی، جنسیت، ژنوتیپ، وضعیت پرورش(محیط پرورش) وضعیت بستر، محدودیت خوراک و تراکم پرورش متفاوت است. علاوه بر این، با افزایش سن یک پرنده، پیچیدگی میکروبیوم افزایش می یابد. با گذشت زمان برخی باکتری ها ناپدید یا در میکروبیوتای مرغ مسن ظاهر می شوند در حالی که دیگران در طول زندگی مرغ پایدار می باشند. در پرندگان جوان بیشتر باکتری های گونه های گیاهی( تغذیه ای) در حالی که در پرندگان بالغ بیشتر باکتریوئید( بالاتر از 7 ماه سن) غالب هستند. در مرغان تخمگذار در طول 60 هفته سن 5 ترکیب مختلف میکروبیوتا شناسایی شده است. با این حال، تشخیص خصوصیات زمانی میکروبیوتای روده برای نمونه برداری مکرر و متوالی و تحلیل های قوی تر در طیور نیازمند مطالعات بیشتر است .
دیدگاهی یافت نشد