میکروبیوتا در سلامت دستگاه گوارش طیور

چالش اصلی

بزرگترین چالش برای تولید طیور تجاری، تامین خوراک با کیفیت خوب با دسترسی پایدار و قیمت های مناسب است. با وجود این چالش ها، تولید مرغ تجاری به عنوان منبع پروتئین حیوانی بالاترین رتبه را به خود اختصاص داده است. صنعت طیور نسبت به تولید سایر حیوانات در تولید غذا افزایش بیشتری داشته است. به موازات این افزایش حجم تجارت محصولات طیور، بخصوص تولید گوشت و تخم مرغ در عرصه جهانی افزایش یافته است. داده های موجود نشان می دهد که صنعت طیور در بخش تولید گوشت نسبت به صنعت تولید تخم مرغ پویاتر بوده است. خوراک، اصلی ترین مولفه هزینه کل تولید گوشت و تخم مرغ در صنعت طیور است. با پیشرفت موجود، پرندگان گوشتی می توانند در طی 5 تا 6 هفته به 2 تا 3 کیلوگرم وزن برسند و این ظرفیت تولید، منوط به دسترسی خوراک با کیفیت و کنترل بیماری هاست. با ظهور مواد محرک رشد آنتی بیوتیکی در تولید طیور در اروپا و امریکا مسئله کنترل عفونت های روده ای ناشی از باکتری های بیماریزا بدون استفاده از آنتی بیوتیک ها بحث چالش برانگیز می شود. مرگ و میر ناشی از عفونت مشکل صنعت طیور است. این عفونت ها مسئول کاهش نرخ رشد و در نتیجه خسارات اقتصادی در طیور می شوند. آنتی بیوتیک ها ابزار اصلی برای پیشگیری یا درمان چنین عفونت هایی هستند، آنتی بیوتیک به عنوان محرک رشد به خوراک اضافه و برای تسریع رشد و سلامت حیوان استفاده می شوند. متاسفانه، استفاده طولانی مدت و گسترده از آنتی بیوتیک ها منجر به فشار متابولیکی و مقاومت باکتریایی گونه های مقاوم می شود. ژن ها برای این کار رمزگذاری می کنند و باعث انتقال مقاومت به گونه های دیگر می شوند و می تواند به باکتری های حساس منتقل شود و برای بهداشت حیوان و انسان تهدیدی محسوب شود. در نتیجه برخی از کشورها( ژانویه 1986)  و کشور سوئد در اتحادیه اروپا( در ژانویه 2000 و حذف کامل آنتی بیوتیک ها در ژانویه 2006) به عنوان محرک رشد آنتی بیوتیکی ها در حیوانات را محدود کرد. مکمل کردن خوراک دامی با آنتی بیوتیک های محرک رشد (AGP) به افزایش عملکرد و کنترل بیماری ها کمک می کند.

مقدمه

میکروبیوتای روده یک جامعه پیچیده از صدها میکروارگانیسم متنوع است. میکروبیوتای روده بر میزبان تاثیر می گذارد و در تعدیل سیستم ایمنی بدن، هضم مواد مغذی و تنظیم عملکرد روده نقش دارد. اثرات این تعدیل کننده ها ناشی از فعل و انفعالات پیچیده و متابولیت های میکروبی است که توسط فلور میکروبی تولید شده که ناشی از تغییر اجزای خوراک جیره غذایی میزبان می باشد.

متابولیت های میکروبی درگیر در بدن میزبان و میکروبیوتا شامل: تقابل بین اسیدهای چرب کوتاه زنجیر، تریپتامین ، اسیدهای نوکلئیک مزدوج، ایندول و مشتقات آن و اسیدهای صفراوی که توسط میکروب های روده سنتز می شوند. مرغ گوشتی و تخمگذار ژنوتیپ های متفاوتی دارند، طول عمر آن ها متفاوت و تابع شرایط مختلف غذایی و پرورش است. بنابراین، ترکیب میکروبیوتای روده در طیور مختلف، متفاوت است. تفاوت میکروبیوتا به طور متفاوتی می تواند بر پاسخ پرندگان به محرک ها و چالش ها تاثیر بگذارد. به عنوان مثال، تفاوت در پاسخ ایمنی روده به کمپیلوباکتر ژژونی با الگوهای مختلف ترکیب میکروبیوتا در جوجه های گوشتی و تخمگذار در ارتباط است. فلور باکتریایی روده مرغ تخمگذار تحت تاثیر عوامل متعددی مانند: سن گله، سیستم تولید ، بیماری، جیره غذایی( ترکیب میکروبیوتای روده را با استفاده از مکمل های پری و پروبیوتیک می توان تقویت کرد)  و آنتی بیوتیک ها تاثیر می گذارد.

میکروبیوتا نقش مهمی در حفظ سلامتی روده و بطور کلی بر عملکرد مرغ ها تاثیر دارد. بیشتر مطالعات مربوط به میکروبیوتای روده در مرغ گوشتی انجام شده که مقایسه بین فلور میکروبی جوجه گوشتی و مرغ تخمگذار انجام شود.

نقش قابل توجه میکروبیوتای دستگاه گوارش مرغ در سلامت، بهره وری و بیماری به خوبی شناخته شده است. در طول دهه های گذشته، تلاش زیادی برای بهینه سازی میکروبیوتای روده مرغ با استفاده از مداخلات غذایی انجام شده است. قبلا، استفاده از آنتی بیوتیک در سطح زیر درمانی محبوب ترین و احتمالا موثرترین استراتژی برای افزایش کارایی خوراک و حفظ سلامت حیوانات بوده است. با این حال، چنین عملی به شدت مورد انتقاد قرار گرفته است به دلیل ظهور مقاومت آنتی بیوتیک و پتانسیل آن به عوامل بیماریزای انسانی سرایت می کند. یکی از گزینه ها برای ترویج محرک رشد آنتی بیوتیک، توجه زیادی به بافت جیره غذایی با عملکردهای پری بیوتیکی است.

نتیجه گیری چشم انداز

هنوز در مورد میکروبیوتای روده نیاز به تحقیق است و مکمل کردن پری بیوتیک به لحاظ عمق محدود بیشترین ارتباط بین تغییرات مشاهده شده از میکروبیوتا و مکمل پری بیوتیک در سطح خانواده و جنس است. پری بیوتیک ها قادر به تعدیل میکروبیوتای روده و فعل و انفعالات سیستم ایمنی به نفع ایمنی و سلامتی مرغ هستند. بیشتر مطالعات روی جمعیت بیفیدوباکترها و لاکتوباسیل ها به عنوان باکتری های مفید متمرکز شده است.

عوامل تاثیرگذار بر ترکیب فعال و عملکرد میکروبیوتای روده

• روش های تغذیه ای
• ترکیب حیوانات
• جیره های غذایی
• مدیریت مزرعه
• محدودیت های بهره وری

در 35 سال گذشته تا کنون از طریق دستکاری اکوسیستم میکروبی(GIT)  مورد توجه قرار گرفته است. دلیل استفاده از پروبیوتیک ها: داروهای ضدکوکسیدیوز، آنتی بیوتیک ها، محرک رشد، استفاده از پروبیوتیک ها را برای بهبود سلامت و بهره وری گله می تواند موثر باشد.

مکمل های خوراکی پری و پروبیوتیک ها توسط میکروبیوتای روده برای بهبود عملکرد میزبان و مقاومت در برابر عوامل بیماریزای روده مانند: سالمونلا و کمپیلوباکترها تقویت می شوند. مکانیسم های عملکردی پری و پروبیوتیک ها از طریق تولید اسیدهای آلی بدن میزبان برای سیستم ایمنی و تولید عوامل ضدمیکروبی فعال می شوند.

کاندیداهای پروبیوتیکی: لاکتوباسیل ها، بیفیدوباکتریوم، باسیلوس، ساکارومایسیس و Faecalibacterium

( باکتری های جداشده ) به عنوان محرک افزایش سیستم ایمنی سلامت روده و مواد غذایی می باشند. علاوه بر این، طیف وسیعی از کربوهیدرات های پیچیده از جمله مانوزالیگوساکاریدها، فروکتوالیگوساکاریدها و گالاکتوالیگوساکاریدها و اینولین به عنوان نامزدهای تقویت کننده بهبود سلامت روده هستند.