نقش میکروبیوتای روده در سلامت طیور
میکروبیوتای روده یکی از اصلی ترین اجزای دفاعی بدن در برابر عوامل بیماریزای روده مرغ است. اختلال در تعامل میکروبیوتا و میزبان نقش مهمی در توسعه اختلالات روده دارد. تغییرات قابل توجهی در میکروبیوتای سکال مرغ های آلوده به کلستریدیوم پرفرینجنس و ایمریا و سالمونلا آنتریدیس مشهود بوده است.
میکروبیوتای روده مرغ همچنین بیان ژن روده را بیان می کند و مصونیت با واسطه سلول T را با بلوغ سیستم ایمنی روده تسریع می شود. علاوه بر این، میکروارگانیسم های موجود در روده با یکدیگر و همچنین میزبان ارتباط برقرار می کنند و بسیاری از عملکردهای فیزیولوژیکی درون یک سلول را تحت تاثیر قرار می دهند. چندین فیلوتایپ باکتریایی، به طور خاصی در جنس لاکتوباسیلوس رومینوکوکوس، گلستریدیوم با افزایش عملکرد همراه بود. در سکوم مرغ، گونه های کلستریدیوم به ویژه گونه های خاص در خوشه های IV و آلفا Iva ( این دو خوشه در سکوم مرغ غالب هستند) هستند. محصولات بوتیرات که به رشد کمک می کنند برای تولیدکنندگان قابل توجه هستند. بوتیرات نه تنها منبع انرژی سلول های اپی تلیال سکال نیست اما التهاب را نیز مهار می کند( پاسخ با تاثیر بر سیتوکین های پیش التهابی را تحریک می کند).
در تجزیه و تحلیل متاژنومیک ( متاژنومیک: مطالعه مواد ژنتیکی) میکروبیوتای سکوم بیش از 200 آنزیم تجزیه کننده پلی ساکارید غیر نشاسته ای و چندین مسیر مرتبط با تولید اسیدهای چرب کوتاه زنجیر شناسایی شدند. این SCFAها نه تنها منبع تامین انرژی انرژی برای جوجه به حساب می آیند بلکه به طور غیر مستقیم با کاهش PH سکوم مانع رشد پاتوژن ها می شوند و جذب مواد معدنی را افزایش می دهند که برای میزبان سودمند است.
میکروبیوتا نقش مهمی در حفظ سلامتی روده و بطور کلی بر عملکرد مرغ ها تاثیر دارد. بیشتر مطالعات مربوط به میکروبیوتای روده در مرغ گوشتی انجام شده که مقایسه بین فلور میکروبی جوجه گوشتی و مرغ تخمگذار انجام شود.
نقش قابل توجه میکروبیوتای دستگاه گوارش مرغ در سلامت، بهره وری و بیماری به خوبی شناخته شده است. در طول دهه های گذشته، تلاش زیادی برای بهینه سازی میکروبیوتای روده مرغ با استفاده از مداخلات غذایی انجام شده است. قبلا، استفاده از آنتی بیوتیک در سطح زیر درمانی محبوب ترین و احتمالا موثرترین استراتژی برای افزایش کارایی خوراک و حفظ سلامت حیوانات بوده است. با این حال، چنین عملی به شدت مورد انتقاد قرار گرفته است به دلیل ظهور مقاومت آنتی بیوتیک و پتانسیل آن به عوامل بیماریزای انسانی سرایت می کند. یکی از گزینه ها برای ترویج محرک رشد آنتی بیوتیک، توجه زیادی به بافت جیره غذایی با عملکردهای پری بیوتیکی است.
روده نه تنها ارگان اصلی هضم و جذب مواد مغذی است به عنوان اولین محافظ در برابر عوامل بیماریزا هم می باشد که می توانند در روده کلونی بسازند یا به عنوان میزبان وارد بدن شوند. روده بزرگترین اندام ایمونولوژیکی بدن است. روده قوی تر، سالم تر و با هضم و جذب بیشتر مواد مغذی،کارآمدی بیشتر( این ارتباط بین فعالیت های آنزیمی، روده، وزن و عملکرد رشد) بیشتر می شود.
روده محل حضور عفونت های باکتریایی است که برای هضم و جذب اثر دارد و محرک های رشد ها در این زمینه کارآمدند. مواد افزودنی دیگری مانند پری، پروبیوتیک می توانند میکروفلور دستگاه گوارش را تعدیل کنند و بر عملکرد و رشد جوجه های گوشتی تاثیر بگذارند.
میکروبیوتای طبیعی روده جوجه های تخمگذار تحت سیطره پروتئوباکتری ها، Firmicutes, Bacteroidetes Fusobacteria, and Actinobacteria طبقه بندی می شوند. ترکیب میکروبیوتای روده با سن مرغ، ژنوتیپ و سیستم تولید مرغ تغییر می کند. متابولیت های میکروبیوتایی روده مانند( اسیدهای چرب زنجیر کوتاه، ایندول، تریپتامین، ویتامین ها و باکتریوسین ها ) در میکروبیوتای میزبان در نگهداری از عملکرد و هموستاز سیستم ایمنی بدن نقش دارند. اعضای میکروبیوتای روده نیز استفاده از مواد غذایی را توسط عوامل بیماریزا محدود و کنترل می کنند.
دیدگاهی یافت نشد