مواد جاذب بالقوه شامل کربوهیدرات های پیچیده غیر قابل هضم ( سلولز، پلی ساکاریدهای موجود در سلول) دیواره های مخمر و باکتری ها مانند گلوکومانان ها، پپتیدوگلیکان ها و غیره) و پلیمرهای مصنوعی مانند کلستیرامین و پلی وینیل پیرولیدون و مشتقات آن می باشند. ظرفیت جذب مایکوتوکسین در مواد غذایی مختلف با فیبر بالا، مانند یونجه یا نی (به عنوان مثال، کاه گندم)، مدت ها پیش شناخته شده بود، اما تجربیات، به عنوان مثال، در تغذیه اسب، بدون ارزیابی علمی اصولاً عملی هستند. اثر مثبت فیبر یونجه برای اولین بار در برابر زرالنون در حیوانات آزمایشگاهی و خوک ها و همچنین در برابر سموم T2 اثبات شد. اما لازم به ذکر است که در کنار آن اثرات نقش فیبر در جلوگیری از آلودگی مایکوتوکسین
دیدگاهی یافت نشد