استفاده از میکروارگانیسم ها یا سیستم های آنزیمی آن ها در خوراک های آلوده به مایکوتوکسین ها می تواند با تغییر در متابولیسم یا تخریب در دستگاه گوارش، آنها را سم زدایی کند. این فرآیند غیر قابل برگشت است و روشی سازگار با محیط زیست برای سم زدایی است، زیرا بقایای سمی یا محصولات جانبی ناخواسته باقی نمی گذارد. تعداد زیادی از مطالعات سم زدایی در دهه های 1980 و 1990 بر روی اکراتوکسین A، تریکوتسن ها و زرالنون انجام شد. در حالی که گزارش‌های اولیه آزمایشگاهی در مورد سم‌زدایی میکروبی، مایکوتوکسین‌ها را می‌توان به دهه 1960 برمی‌گرداند، تا کنون، تنها تعداد کمی از آنها به صورت ارگانیک بوده است. برای اثربخشی آنها عمدتاً از میکروارگانیسم ها به عنوان عوامل تبدیل کننده در داخل بدن مورد آزمایش قرار گرفته است. تخریب آفلاتوکسین در شرایط آزمایشگاهی در موارد متعددی در طول سال ها مورد بررسی قرار گرفته است ، اما در حال حاضر هیچ سیستم بیولوژیکی برای باکتری ها
دیدگاهی یافت نشد